نکته اول و مھم این است که دیوارھای کابین آسانسور در مقابل ھوا ایزوله نیست و قرار نیست دچار کمبود اکسیژن
شوید. پس آرام باشید و خطر خفگی را در تخیلات تان تقویت نکنید.
توصیه اصلی به حبس شدگان، برقراری ارتباط با بیرون از کابین است. پس به ھیچ وجه درصدد باز کردن درب ھای کابین با اھرم نباشید، چون گره کار را کور تر و خطر را جدی تر
می کند.
نگران سقوط آزاد ھم نباشید، فیلم سینمایی که نیست، سیستم ترمز اضطراری آسانسور فعال شده و این سیستم مکانیکی است و از کار نمی افتد. ضمن اینکه سیم بکسل ھای آسانسور دارای ضریب ایمنی بسیار بالایی ھستند و امکان پاره شدنشان چیزی در حد صفر است.
بعضی از کابین ھا، تلفن اضطراری دارند، بعضی ھا ھم زنگ خطر دارند. اگر این ھا در دسترس نبود، از موبایل استفاده کنید. اگر موبایل ھم آنتن نداشت، خونسرد باشید و از روش سنتی فریاد زدن و کوبیدن به درب استفاده کنید.
وقتی ھم گروه نجات از راه رسید، روی کف کابین بنشینید تا حرکت ناگھانی آسانسور، بلایی سرتان نیاورد.
حفظ خونسردی باعث می شود که تصمیم ھای بھتری بگیرید و در غیر این صورت ممکن است کس دیگری ھم توی کابین باشد که تشویش شما، او را دچار حمله قلبی کند.
